۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۳, پنجشنبه
عترافات گالیله در دادگاه کشیشان
Indictment and Abjuration of 1633
Whereas you, Galileo, son of the late Vincenzio Galilei, of Florence, aged seventy years, were denounced in 1615, to this Holy Office, for holding as true a false doctrine taught by many, namely, that the sun is immovable in the center of the world, and that the earth moves, and also with a diurnal motion; also, for having pupils whom you instructed in the same opinions; also, for maintaining a correspondence on the same with some German mathematicians; also for publishing certain letters on the sun-spots, in which you developed the same doctrine as true; also, for answering the objections which were continually produced from the Holy Scriptures, by glozing the said Scriptures according to your own meaning; and whereas thereupon was produced the copy of a writing, in form of a letter professedly written by you to a person formerly your pupil, in which, following the hypothesis of Copernicus, you include several propositions contrary to the true sense and authority of the Holy Scriptures; therefore (this Holy Tribunal being desirous of providing against the disorder and mischief which were thence proceeding and increasing to the detriment of the Holy Faith) by the desire of his Holiness and the Most Emminent Lords, Cardinals of this supreme and universal Inquisition, the two propositions of the stability of the sun, and the motion of the earth, were qualified by the Theological Qualifiers as follows:
- The proposition that the sun is in the center of the world and immovable from its place is absurd, philosophically false, and formally heretical; because it is expressly contrary to Holy Scriptures.
- The proposition that the earth is not the center of the world, nor immovable, but that it moves, and also with a diurnal action, is also absurd, philosophically false, and, theologically considered, at least erroneous in faith.
Therefore . . . , invoking the most holy name of our Lord Jesus Christ and of His Most Glorious Mother Mary, We pronounce this Our final sentence: We pronounce, judge, and declare, that you, the said Galileo . . . have rendered yourself vehemently suspected by this Holy Office of heresy, that is, of having believed and held the doctrine (which is false and contrary to the Holy and Divine Scriptures) that the sun is the center of the world, and that it does not move from east to west, and that the earth does move, and is not the center of the world; also, that an opinion can be held and supported as probable, after it has been declared and finally decreed contrary to the Holy Scripture, and, consequently, that you have incurred all the censures and penalties enjoined and promulgated in the sacred canons and other general and particular constituents against delinquents of this description. From which it is Our pleasure that you be absolved, provided that with a sincere heart and unfeigned faith, in Our presence, you abjure, curse, and detest, the said error and heresies, and every other error and heresy contrary to the Catholic and Apostolic Church of Rome.
1630 A.D. [See note below. The date should be 1633]
The following are excerpted portions from the
Sentence of the Tribunal of the Supreme Inquisition against Galileo Galilei, given the 22nd day of June of the year 1633
"It being the case that thou, Galileo, son of the late Vincenzio Galilei, a Florentine, now aged 70, wast denounced in this Holy Office in 1615:
"That thou heldest as true the false doctrine taught by many, that the Sun was the centre of the universe and immoveable, and that the Earth moved, and had also a diurnal motion: That on this same matter thou didst hold a correspondence with certain German mathematicians....
"That the Sun is the centre of the universe and doth not move from his place is a proposition absurd and false in philosophy, and formerly heretical; being expressly contrary to Holy Writ: That the Earth is not the centre of the universe nor immoveable, but that it moves, even with a diurnal motion, is likewise a proposition absurd and false in philosophy, and considered in theology ad minus erroneous in faith.....
"Invoking then the Most Holy Name of Our Lord Jesus Christ, and of His most glorious Mother Mary, ever Virgin, for this Our definite sentence, the which sitting pro tribunali, by the counsel and opinion of the Reverent Masters of theology and doctors of both laws, Our Counsellors, we present in these writings, in the cause and causes currently before Us, between the magnificent Carlo Sinceri, doctor of both laws, procurator fiscal of this Holy Office on the one part, and thou Galileo Galilei, guilty, here present, confessed and judged, on the other part:
"We say, pronounce, sentence, and declare, that thou, the said Galileo, by the things deduced during this trial, and by thee confessed as above, hast rendered thyself vehemently suspected of heresy by this Holy Office, that is, of having believed and held a doctrine which is false, and contrary to the Holy Scriptures, to wit: that the Sun is the centre of the universe, and that it does not move from east to west, and that the Earth moves and is not the centre of the universe: and that an opinion may be held and defended as probable after having been declared and defined as contrary to Holy Scripture; and in consequence thou hast incurred all the censures and penalties of the Sacred Canons, and other Decrees both general and particular, against such offenders imposed and promulgated. From the which We are content that thou shouldst be absolved, if, first of all, with a sincere heart and unfeigned faith, thou dost before Us abjure, curse, and detest the above-mentioned errors and heresies and any other error and heresy contrary to the Catholic and Apostolic Roman Church, after the manner that We shall require of thee.
"And to the end that this thy grave error and transgression remain not entirely unpunished, and that thou mayst be more cautious in the future, and an example to others to abstain from and avoid similar offences,
"We order that by a public edict the book of DIALOGUES OF GALILEO GALILEI be prohibited, and We condemn thee to the prison of this Holy Office during Our will and pleasure; and as a salutary penance We enjoin on thee that for the space of three years thou shalt recite once a week the Seven Penitential Psalms, reserving to Ourselves the faculty of moderating, changing, or taking from, all other or part of the above-mentioned pains and penalties.
"And thus We say, pronounce, declare, order, condemn, and reserve in this and in any other better way and form which by right We can and ought.
Ita pronunciamus nos Cardinalis infrascripti.
F. Cardinalis de Asculo.
G. Cardinalis Bentivolius
D. Cardinalis de Cremona.
A. Cardinalis S. Honuphri.
B. Cardinalis Gypsius.
F. Cardinalis Verospius.
M. Cardinalis Ginettus.GALILEO'S ABJURATION.
I, Galileo Galilei, son of the late Vincenzio Galilei of Florence, aged 70 years, tried personally by this court, and kneeling before You, the most Eminent and Reverend Lord Cardinals, Inquisitors-General throughout the Christian Republic against heretical depravity, having before my eyes the Most Holy Gospels, and laying on them my own hands; I swear that I have always believed, I believe now, and with God's help I will in future believe all which the Holy Catholic and Apostolic Church doth hold, preach, and teach.
But since I, after having been admonished by this Holy Office entirely to abandon the false opinion that the Sun was the centre of the universe and immoveable, and that the Earth was not the centre of the same and that it moved, and that I was neither to hold, defend, nor teach in any manner whatever, either orally or in writing, the said false doctrine; and after having received a notification that the said doctrine is contrary to Holy Writ, I did write and cause to be printed a book in which I treat of the said already condemned doctrine, and bring forward arguments of much efficacy in its favour, without arriving at any solution: I have been judged vehemently suspected of heresy, that is, of having held and believed that the Sun is the centre of the universe and immoveable, and that the Earth is not the centre of the same, and that it does move.
Nevertheless, wishing to remove from the minds of your Eminences and all faithful Christians this vehement suspicion reasonably conceived against me, I abjure with sincere heart and unfeigned faith, I curse and detest the said errors and heresies, and generally all and every error and sect contrary to the Holy Catholic Church. And I swear that for the future I will neither say nor assert in speaking or writing such things as may bring upon me similar suspicion; and if I know any heretic, or one suspected of heresy, I will denounce him to this Holy Office, or to the Inquisitor and Ordinary of the place in which I may be.
I also swear and promise to adopt and observe entirely all the penances which have been or may be by this Holy Office imposed on me. And if I contravene any of these said promises, protests, or oaths, (which God forbid!) I submit myself to all the pains and penalties which by the Sacred Canons and other Decrees general and particular are against such offenders imposed and promulgated. So help me God and the Holy Gospels, which I touch with my own hands.
I Galileo Galilei aforesaid have abjured, sworn, and promised, and hold
myself bound as above; and in token of the truth, with my own hand have
subscribed the present schedule of my abjuration, and have recited it word
by word. In Rome, at the Convent della Minerva, this 22nd day of June,
1633.I, GALILEO GALILEI, have abjured as above, with my own hand.
************************************************************************Source
© Paul Halsall, July 1998, rev. January 1999:
|
| من، گالیلئو گالیله، فرزند وینچنزو گالیله اهل فلورانس، در سن هفتادسالگی، در حضور دادگاه عادل، در برابر شما زانو زده و در برابر کتاب مقدس که در برابر من است سوگند یاد میکنم که همواره به جمله جمله این کتاب و آنچه پاپ مقدس و كشيشان كليساي كاتوليك مي گويند اعتقاد داشته و به لطف خداوند متعال در آینده نیز اعتقاد خواهم داشت. اعلام میکنم که نظر من در مورد اینکه خورشید ثابت است و زمین به دور آن میچرخد، یک تفکر باطل، الحادي و نادرست و گمراه کننده بود که نمیبایست در هیچ جا،تدریس شود، مورد بحث قرار گرفته یا مورد استناد قرار گیرد. واقعیت مشخص و روشن این است که زمین مسطح و ثابت است و همانگونه که هر کسی میداند و هرروز میبیند، این خورشید و تمام ستارگان هستند که به دور زمین میچرخند. اين اعتقاد من است و در آينده نيز از اين اعتقاد برنخواهم گشت. میخواهم در برابر شما اعلام کنم که در خلوت خود ، نور حقیقت در دل من راه یافته و به خوبی درک کردم که آنچه قبلاً گفته بودم اشتباه بوده و از کرده خود پشیمانم و هر محکومیت و جزایی که برای من تعیین شود با خوشحالی پذیرا خواهم شد و امیدوارم به سزای خود در گمراهی بخش زیادی از جامعه برسم. در صورتی که از هر یک از موارد فوق تخطی کرده و در آينده به تفکر نادرست خویش بازگردم، مسئولیت و تبعات این خطای نابخشودنی را به طور کامل میپذیرم. من برای اینکه از صحت و دقت اعترافات خود مطمئن باشم همه چیز را از قبل روی این برگه نوشته و برای شما خواندم و اعلام میکنم که این برگه، رسم الخط خود من و ذهنیات و اعتقادات شخصی من بوده و بدون هرگونه فشار و تأثیری از بیرون، نگاشته شده است.... |
یادی از آوتيس ميکائيليان (حبیب سلطان زاده) که در تصفیه های استالین سربه نیست شد.
آ آ
جنبش کارگري و کمونيستي ايران با نام و زندگي بسياري از فرزندان خود� ازجمله رفيق سلطانزاده هنوز ناآشناست. آنها بسيارند! آوتيس فرزند رنج وکار دريک خانواده دهقاني ارمني درمراغه درسال 1268 متولد شد. نام مستعار سلطانزاده را بعدها به ياد نام پدرش سلطان و مراغه را با خاطره زادگاهش براي خود انتخاب نمود. درنوجواني زماني که دوازده ساله بود براي تحصيل راهي روسيه شد و در18 سالگي در جنبش سوسيال دموکرات قفقاز شرکت و 7 سال بعد در 23 سالگي� يعني درسال 1913به عضويت حزب سوسيال دموکرات کارگري روسيه ( بلشويک ) درآمد. از بنيانگذاران حزب عدالت بود و دراولين کنگره حزب کمونيست ايران درسال 1920 (معروف به کنگره انزلي ) به نمايندگي از سوي ايرانيان مقيم ترکستان ( لازم به يادآوري است که درآن زمان گفته مي شد که 7 هزار کمونيست ايراني در نخستين کنفرانس حزبي تاشکند در تشکيلات حزبي سازمان داده شده بودند واين کنفرانس زمينه اي براي برگزاري نخستين کنگره حزب کمونيست ايران به حساب مي آيد. )شرکت داشت. درکنگره اول حزب ، اسناد کنگره و خط مشي سياسي حزب که بر اساس نظرات سلطانزاده تدوين گرديده بودند مورد تاييد اکثريت اعضاي شرکت کننده� درکنگره قرارگرفت ودرانتخابات رهبري حزب به دبيراولي آن انتخاب شد. بعد از کنگره اول ، سلطان زاده همراه با کريم نيک بين وعوض زاده به عنوان نمايندگان حزب دردومين کنگره کمينترن شرکت مي کنند. سلطانزاده باارزيابي از جنبش بورژوازي ملي درايران براين نظر بود که درايران مبارزه انقلابي مي بايد از سطح ملي به سطح مبارزه اجتماعي طبقاتي انتقال يابد و گسترش مبارزات کمونيستي دردستور کارقرار گيرد. از آن جا که اين نظرات مورد موافقت و تاييد خط سياسي دفتر بلشويک ماوراقفقاز و حزب کمونيست آذربايجان قرار نداشت دوماه ونيم بعد از تاريخ کنگره اول حزب درسال 1920 ، طي يک اقدام کودتايي 12 نفر از 15 نفر اعضاي کميته مرکزي منتخب کنگره انزلي از جمله سلطان زاده از ترکيب رهبري حزب اخراج مي گردند و سلطان زاده به مسکو منتقل مي گردد. چنين مداخله اي نه تنها از سوي کميته مرکزي منتخب کنگره اول پذيرفته نمي شود بلکه آنها بر موجوديت قانوني خود پافشاري مي نمايند. ايستادگي درمقابل دخالت حزب کمونيست آذربايجان درامور داخلي حزب کمونيست ايران منجر به شکل گيري جناحي وابسته به آنها درحزب مي گردد که کميته مرکزي جديدي را توطئه گرانه منتصب مي کنند. سلطا نزاده به خاطر دانش و اطلاعات گسترده خود به عضويت هيات اجراييه کمينترن درمي آيد. در سال� 1921 در مقام يکي از مشاوران نزديک لنين به رياست اداره خاورنزديک در کميسرهاي امورخارجه درمسکو برگزيده مي گردد و طي سال هاي 1923 تا 1927 دربخش ايجاد انستيتوي بانکداري شوروي و سردبيري مجله بانکداري شوروي به کار مشغول مي گردد . در 25 ژانويه 1922 هيات اجراييه کمينترن تصميم به تغييراتي در کادر رهبري حزب کمونيست ايران زده ودرترکيب جديد رهبري سلطان زاده بعنوان نماينده حزب درکمينترن تعيين مي شود. دراين دوره وي با خط غالب سياسي درحزب کمونيست ايران که درهماهنگي با شوروي از رضاخان حمايت مي کرد درمي افتد و با صراحت بااين سياست مخالفت مي نمايد و با نوشتن مقالات متعددي نسبت به اين سياست زيان بار با مسئولين حزبي شوروي دست به روشنگري مي زند. دراين دوره حداقل 7 کتاب از وي به رشته تحرير درمي آيد که مي توان از مهم ترين آنها به نام هاي ايران معاصر ، امپرياليسم انگليس درايران ، نفت وذغال سنگ و کارگران نام برد. هعمچنين چندين کتاب مارکسيستي از جمله مزد،بها،سود، کار و سرمايه و مانيفست کمونيست تحت سرپرستي او به فارسي برگردانده مي شود. درششمين کنگره کمينترن درسال 1928 سلطان زاده درگير بحث شديدي با هيلفردينگ دوميناتون� و بوخارين بر سر نقش سرمايه مالي مي گردد. سلطان زاده نظرات آنها را که برتري سرمايه بانکي برسرمايه صنعتي را قبول نداشتند مورد نقد قرار مي دهد و دررابطه با مساله نهضت هاي انقلابي درمستعمرات اعلام مي دارد که مهم� اين نيست که مباحثات ما حول اين مساله انجام شود که آيا کشور معيني چون ايران مي تواند از مرحله توسعه سرمايه داري بگذرد يا نه ؟ يا اين که بايد يک رژيم شورايي را فورا تاسيس کرد ويا بايستي به جاي آن يک ديکتاتوري دموکراتيک پرولتاريا ودهقانان را پس از پيروزي انقلاب جايگزين نمود بلکه� بايد بپذيريم که درعصر امپرياليسم و انقلاب هاي پرولتاريايي ، هيچ انقلاب بورژوادموکراتيکي نمي تواند بدون رهبري طبقه کارگر پيروز شود و اين بايد در محور ارزيابي هاي ما قرار داشته باشد. سلطانزاده با همين منطق مخالف يکي دانستن تحولات درکشورهاي ايران ، سوريه ، هند و چين بوده و آنها را دريک طبقه بندي نهادن عملي خطا مي دانست چراکه دربسياري از اين کشورها بالاترين شکل زندگي اجتماعي همراه با عقب مانده ترين جلوه هاي آن وجود داشت و نظريه انقلاب درمستعمرات بايد اهميت استراتژيک اين سرزمين ها را هميشه مورد نظر داشته باشد. سلطان زاده همچنين براين نظر بود که اصولا بورژوازي مايل به اتحاد با پرولتاريا ودهقانان نيست و سعي مي کند که با مالکان و امپرياليست هاي خارجي متحد شود و خرده بورژوازي نيز نمي تواند به عنوان يک رکن انقلاب دهقاني کارموثري انجام دهد به اين ترتيب پرولتاريا و دهقانان ازطريق سازمان يافتن درحزب کمونيست ايران به صورت دونيرويي باقي مي مانند که قابليت فعاليت انقلابي دارند.
سلطان زاده درآستانه� برگزاري کنگره دوم حزب کمونيست ايران درسال 1929 در اروميه� نظر خود را نسبت به حکومت جديد رضاخان در مقاله اي چنين ابراز مي دارد : �حزب درفاصله 7 سال از برگزاري اولين و دومين کنگره توانسته است تلاش هاي دولت را براي انحلال حزبي بي اثر سازد. اولين هدف کنگره حزب ، مبارزه با امپرياليسم بريتانيا و سلسله قاجاريه بود و همان مبارزه درسال 1927 نيز ضرورت دارد بااين تفاوت که مراتب سلسله قاجاريه جاي خود را به سلسله پهلوي داده است. اين که با پايان سلطه بريتانيا ايران به آزادي کامل خواهد رسيد حرفي است از سرخوش خيالي زيرا رژيم رضاشاه توسط مالکان و فئودال ها حمايت مي شود واين افراد مانع بزرگي درآزادساختن ايران مي باشند و خروج نيروهاي انگليسي از ايران به هيچ وجه به سلطه بريتانيا پايان نداد بلکه انگليسي ها شگرد خود را تغيير دادند. رضا شاه هيچ گونه مبارزه اساسي با امپرياليسم بريتانيا و مالکان فئودال نکرده است. باتوجه به اين استدلال کنگره حزب بايد به بحث بي ثمر درباره نقش آزادي بخش ملي رضاشاه و ماهيت بورژوايي حکومت کودتا ( سوم اسفند 1299 ) خاتمه دهد. همچنين ثابت شد که رضاشاه نه تنها به نهضت آزادي بخش ملي کشور کمکي نکرد� بلکه درمدت کوتاهي خود به صورت يک مالک بزرگ درآمد و مناسبات خويش را بااشراف فئودال درزمينه هاي مختلف استوارترساخت.... فرق نظر ما با دموکرات ها و مشروطه چي هاي ايران آن است که درهمان حال که براي آنها پارلمان مقصد اصلي است ، براي ما پارلمان فقط وسيله است. آنها به قوه انقلابي توده ها اعتقاد نداشته و به همين جهت پلتيک سازش با حکومت ورژيم امروزه ويا گوشه گيري ومنفي بافي هاي فيلسوفانه را پيش کشيده اند. ولي ما درهيچ يک از فرونت ها مبارزه را ترک نکرده تا محونکردن رژيم کنوني و نرسيدن به مقصد اصلي اسلحه را برزمين نخواهيم گذاشت. تاکتيک کمونيست ها اين نيست که بايد درانتخابات شرکت کرده وبلوک ( اتحاد ) عمومي با کليه مخالفين حکومت حاضره تشکيل داد و از تشکيلات غيرعلني و مبارزه انقلابي و شورش مسلحانه صرف نظر کرد.�
متاسفانه از کارهاي نوشتاري سلطانزاده به جز مقالاتي متفرق و نقل قول هايي در اين يا آن کتاب ، اسنادي دراختيار نيست و آن چه نيز که در تاريخ کتبي ناقص و تحريف شده جنبش کمونيستي ايران به جاي مانده است نمي تواند ملاک نظرات و انديشه سلطانزاده باشد. بااين اميد که روزي اين تجربيات از آرشيوهاي ممنوعه و حذف شده حزب کمونيست شوروي سابق� وحزب توده ايران بتواند به بيرون درزکرده و دراختيار جنبش قرارگيرد.رفيق سلطانزاده درکنار تمامي اعضاي رهبري و کادرهاي حزب کمونيست ايران درجريان تصفيه هاي خونين دهه 30 ( 1937-1938 )دوران استالين از ميان رفتند. دربرخي از نوشته ها تاريخ تيرباران او 16 ژانويه 1938� بوده است.
==================
درتاريخ بهت انگیز و غیرقابل دفاع ترورهاي استاليني نام بسیاری از کادرهاي برجسته جنبش بين المللي کمونيستي به چشم مي خورد که حبیب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان) رجل برجسته جنبش آزادی ایران و نویسنده «پايه های اجتماعی اقتصادی سلطنت رضاشاه پهلوی»، یکی از آن بسياران بود.
نام برخی از قربانیان:
یحیی مولا
محمد علی مناف زاده (ثابت تبريزی، نويسنده، نمايشنامه نويس، روزنامه نگار، دوست نزديک ابوالقاسم لاهوتی)، اﺑﻮاﻟﻘﺎﺳﻢ ﺳﺠﺎدی (ذره)،
کريم نيک بين (زردشت)،
عبدالحسين حسابی (دهزاد)،
نصرالله اصلانی (کامران قزوینی)
مرتضی علوی(برادر بزرگ علوی)
حسين شرقی (رضایف)
داش بنيازاد،
علی اکبرزاده،
حمدالله حسن زاده،
ملابابا هاشم زاده،
اکبر نصيب زاده،
...آشوری،
جعفر کنگاوری،
رضا پاشازاده،
علی حسين زاده،
احسان الله خان دوستدار،
لادبن (رضا) اسفندياری (برادر نيما يوشيج)...
حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
آیا سربهنیست کردن حبیب سلطانزاده برای این بود که ماهیت استعمارگرایانهی رضا شاه را افشا میکرد؟ و جانبداری حکومت شوروی را از او تا سرکوب نیروهای مترقی کشور، زیر سئوال میبُرد؟!
آیا میبایست همانند دولت شوروی و امثال ایوانف، رضا شاه را «تبلور آرزوهای بورژوازی ملی ایران» معرفی کند و نقش «آزادگرانه»ی کودتایش را ستایش کند تا تصفیه های استالینی راحتش بگذارد؟!
============
از وبلاگ بینش رادیکال:
پايه های اجتماعی اقتصادی سلطنت رضاشاه پهلوی حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
19 صفحه
اسلام و پان اسلاميزم حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
18 صفحه
کوشش های اوليه برای تشکيل اتحاديه های کارگری در ايران حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
8 صفحه
جنبش سنديکايی در ايران حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)7 صفحه
موقعيت زن ايرانی حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
4 صفحه
اولين حزب کمونيست شرق حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
4 صفحه
اعلاميه ی اولين حزب کمونيست ايران به مناسبت اول ماه مه حبيب سلطانزاده (آوتيس ميکائيليان)
3 صفحه
آثار آوتيس ميکائيليان (سلطان زاده) (سند تاريخی) 3 صفحه
منبع: تاريخ جنبش کمونيستي درايران ( سپهر ذبيح ) ، اتحاديه هاي کارگري ( ويلم فلور)، خاطرات ايرج اسکندري ، خاطرات آوانسيان, اتحاد کار, مقاله همنشین بها
خاطره ای از استاد علی تجویدی (با بنان)... یاد کودکی
آ آ
شبي پس از فراغت از اجراي برنامه گلها با هم برآن شديم تا از ميدان ارگ به استوديوي گلها در ساختمان راديو كه در انجا قرار داشت ، پياده قدم بزنيم . در ميان راه بنان از من پرسيد . به نظر تو چگونه ميتوانيم از سه گاه به آواز بيات اصفهان تغيير مكان كنيم و باز از بيات اصفهان به شور و سپس به سه گاه برگرديم ؟ هر دو در بدست آوردن راهي مناسب به زمزمه مشغول شديم و هم چنان در يافتن پاسخي بوديم كه اين كه اين تغيير مقام يا به اصطلاح مركب خواني به گونه اي لطيف و خالي از تصنع انجام گيرد.
خوب به ياد دارم كه ساعت خروج ما از استوديو ساعت 7 بعدازظهر بود و راهپيمايي و جستجوگري ما آنچنان پي گرفت كه گذشت مكان و زمان را فراموش كرديم و انگاه به خود آمديم كه يك ساعت از نيمه شب گذشته بود، تازه دانستيم نزديك پل رومي شميران قرار داريم و در اين مدت خستگي و گرسنگي و تشنگي را به شور و شوق هنر و پويش و همدلي ، همه را از ياد برده بوديم اثر آنچه گذشت ، پديدآمدن آهنگ « ياد كودكي » بود كه در آن سير آهنگ از بيات اصفهان به سه گاه و سپس به شور و برگشت فرود به بيات اصفهان است و هر گاه اين آهنگ را مي شنوم ياد فراموش نشدني آن شب برايم زنده مي شود.
از نور تا نوا- علي تجويدي
يادم آمد
شوق روزگار کودکی
مستی بهار کودکی
رنگ گل جمال ديگر در چمن داشت
آسمان جلال ديگر پيش من داشت
شور و حال کودکی برنگردد دريغا
قيل و قال کودکی برنگردد دريغا
به چشم من همه رنگی فريبا بود
دل دور از حسد من شکيبا بود
نه مرا سوز سينه بود
نه دلم جای کينه بود
شور و حال کودکی برنگردد دريغا
قيل و قال کودکی برنگردد دريغا
روز و شب دعای من
بوده با خدای من
کز کَرَم کند حاجتم روا
آنچه مانده از عمر من به جا
گيرد و پس دهد به من دمی
مستی کودکانه مرا
شور و حال کودکی برنگردد دريغا
قيل و قال کودکی برنگردد دريغا
(شاعر : استاد رحیم معینی کرمانشاهی)
رحیم معینی کرمانشاهی - نقاش، روزنامه نگار، نویسنده، شاعر و ترانه سرا - نوه ی «حسین خان معین الرعیا» و فرزند «کریم خان معینی» - متولد ۱۳۰۱ کرمانشاه - در کنار «استاد تجویدی» ۴۰ ترانه ی ماندگار بر جای گذاشته و با اساتیدی چون «پرویز یاحقی» و «همایون خرم» نیز همکاری داشته .
---------------------------------------------------
یاد کودکی ... با صدای زنده یاد دلکش
منبع: وبلاگ تحریر
